میبینی کار زمونه رو خیلی حکایت جالبیه  

                 من تو رو دوست دارم . تو دیگری رو . دیگری منو دوست داره  

                                                                                  ولی چه فایده همه ما تنهاییم...

منو ببخش که ندیده می گرفتم التماس اون نگاه نگرونو

منو ببخش که گرفتم جای دست عاشق تو  . . . دست عشق دیگرونو

لایق عشق بزرگ تو نبودم خورشید بانو

غافل از معجزه ی تو شد وجودم اسیر جادو

منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستم

منو بخشیدی و من چشمامو بستم منو ببخش . . .  منو ببخش . . .  منو  ببخش . . . منو ببخش

تو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم

که نیاوردی به روم هر جا دلت رو می شکستم

منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستم

منو بخشیدی و من چشمامو بستم منو ببخش . . .  منو ببخش . . .  منو  ببخش . . . منو ببخش

در جزيره اي زيبا تمام حواس آدميان، زندگي مي کردند: ثروت، شادي، غم، غرور، عشق و ...
روزي خبر رسيد که به زودي جزيره به زير آب خواهد رفت. همه ساکنين جزيره قايق هايشان را آماده و جزيره را ترک کردند. اما عشق مي خواست تا آخرين لحظه بماند، چون او عاشق جزيره بود

دهانت را می بویند
مبادا که گفته باشی دوستت می دارم
دل ات را می بویند

روزگار غریبی ست نازنین...

و عشق را کنار تیرک راه بند تازیانه می زنند

. عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

*** 
در این بن بست کج و پیچ سرما
آتش را به سوختْ بارِ سرود و شعر
فروزان می دارند
به اندیشیدن خطر مکن

روزگار غریبی ست نازنین...

آن که بر در می کوبد

 شباهنگام به کشتن چراغ آمده است .

 نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

 آنک قصابان اند بر گذرگاه ها مستقر
با کنده وساتوری خون آلود

روزگار غریبی ست، نازنین...

و تبسم را بر لب ها جراحی می کنند

 و ترانه ها را بر دهان

. شوق را در پستوی خانه نهان بایدکرد

 
کباب قناری
بر اتش سوسن و یاس

روزگار غریب ست، نازنین...

ابلیس پیروزْ مست سور

 عزای ما را بر سفره نشسته است

 خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد

نسل ما نسلی بود که ...

         هرگز گرماي وجود رفيق رو کنار خود احساس نکرد

نسلي که يواشکي بوسيد

                      يواشکي نوشيد

                                 يواشکي خنديد

                                            يواشکي حرف زد

              يواشکي فکر کرد

                                            یواشکي اعتراض کرد

                                 يواشکي گريه کرد

                      يواشکي آرزو کرد

           يواشکي درد و دل کرد

يواشکي انتخاب کرد

                          يواشکي عاشق شد

                                                    يواشكي مرد...

اشتباه من این بود

                             هرجا رنجیدم

                                                     لبــــــــخند زدم...

فکر کردند درد ندارد

محکم تر زدند

بخدا گفتم: \" بیا جهان را قسمت کنیم، آسمون واسه من

ابراش مال تو،دریا مال من موجش مال تو، ماه مال من

خورشید مال تو ... \".

خدا خندید و گفت: \" بندگی کن، همه

دنیا مال تو ... من هم مال تو ...

 توی دنيا اگه قرار بود جای چيزی باشم .  دوست داشتم جای اشک رو

صورت تو باشم تو چشمات متولد شم . رو پلکات جون بگيرم رو

گونه ات جاری شم . رو لبات بميرم .